Zaczyna się festiwal, dzieje się teatr. Gasną światła, aktorzy wychodzą na scenę. Pośród widowni
siadamy my. Niepozorni, wmieszani w tłum. Grupa nastoletnich szczęściarzy, którzy - dla Was -
zobaczą wszystkie spektakle. Będziemy tam oczami, uszami, sercami, w zastępstwie ciekawskich,
niezdecydowanych, nieobecnych. Co zobaczymy - opowiemy, co usłyszymy - powtórzymy.
Wszystkie nasze impresje warte przekazania umieścimy na blogu. Będą recenzje, zdjęcia, relacje. Od
dziś do waszych usług.

Zostańmy w kontakcie.


Jakub Boryk

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Tragedia Koriolanusa

            Wielokrotnie potwierdzono w teatrze i filmie, że teksty Szekspira są niewyczerpanym materiałem do odczytywania raz po raz na nowo. Jest tak głównie dzięki nieprzedawniającym się postawą bohaterów, uniwersalizmowi emocji i pragnień oraz poruszaniu tematów takich jak władza i jej mechanizmy, relacje rodzinne i wszelkiego rodzaju kryzysy powinności.             Koriolanus dokładnie taki jest. To tekst, można powiedzieć, z niezawodnym znakiem jakości, jaki stanowi nazwisko Szekspira. Oczywiście nie wolno zapominać o tym, że powstał czterysta lat temu i nie starczy go po prostu podać by przekazać to co zawiera.             Jakiego zatem Szekspira proponuje nam reżyserka Marta Streker? Nie wiem. Nie wie chyba żadna z osób, z którymi rozmawiałem po spektaklu. Być może wskazówką ma być tytuł pod jakim przedstawienie figuruje w programie festiwalu - Tragedia Koriolanusa . Rozdarcie głównego bohatera wcale nie góruje nad innymi wątkami, a kiedy w toku akcji, pod koniec, pozosta
Czytaj więcej

Moje ciało, mój wybór

Spektakl Żony stanu, dziwki rewolucji a może i uczone białogłowy to ciekawe zestawienie obecnej i XVIII-wiecznej sytuacji kobiet. Historyczne motywy przeplatają się ze współczesnymi. Przywoływane wypowiedzi polityków i świadectwa gwałconych kobiet szokują. Główna bohaterka - Théroigne de Méricourt, głosi hasła Czarnego Protestu. Walka o równouprawnienie i dostęp do edukacji łączy się z walką o swoje ciało. Analogie mnożą się i mnożą. Nie można zapominać o tym, że spektakl nie tylko przemawia w sprawie kobiet, lecz również w sprawie teatru. Głośne sprawy Teatru Polskiego w Bydgoszczy – autorów spektaklu, Teatru Starego w Krakowie, czy Teatru Polskiego we Wrocławiu odbijają się echem na scenie. Théroigne (w tej roli fenomenalna Sonia Roszczuk) wykrzykuje na koniec słowa, które mają skłonić nas do refleksji, choć pozornie skierowane do jej koleżanek na scenie: „Wierzycie, że teatr naprawdę może wszcząć jakąś rewolucję, choćby najmniejszego kalibru? Wierzycie, że to, co robicie, napraw
Czytaj więcej

Rozmowa

Joanna Jagodzińska-Kwiatkowska . Przed nami chyba najdłuższa i najbardziej emocjonująca rozmowa - mam na myśli to, że dotyczy najmocniejszych wydarzeń, które zaistniały podczas tego festiwalu. Mówię to z całą odpowiedzialnością. Zacznijmy od spektaklu bydgoskiego. Adam Kasprzak : Pierwszy spektakl, któremu udało się wyprowadzić ludzi z widowni przed budynek teatru. Niesamowity. Ze świetną inscenizacją debaty ideowej na podobieństwo debaty parlamentarnej. Dawid Zapolski: Spektakl o ochronie praw kobiet, z mocnym przekazem współbrzmiącym z aktualną polityką. Także o ochronie teatru przed destrukcją ze strony władz. Podobało mi się to, że publiczność została wręcz wciągnięta do akcji, mogła decydować, przyczyniła się do rozwoju zdarzeń.     Bartosz Sobczak : Powiedzmy też od razu, że był to spektakl – traktat o rewolucji. Rewolucji dokonywanej przez facetów, których działania znamionowała sprzeczność – głosili równość i demokrację, a przeciwników gilotynowali, patrz Robespierre, k
Czytaj więcej