Podsumowanie dnia drugiego

Drugi dzień teatralnych wrażeń już za nami i najwyższy czas na ich podsumowanie. Rozpoczął się on czytaniem dramatu Beniamina Bukowskiego – Niesamowici bracia Limbourg. Autor mistrzowsko łączy estetykę średniowiecza ze współczesną kulturą obrazkową; tworzy historię bliską odbiorcy, uniwersalną. Tekst Beniamina jest zdecydowanie godny uwagi
i bardzo interesujący. 
Kolejnych wrażeń dostarczył nam Jacek L. Zawada – swoim dramatem pt. Ogrody Chwały przeniósł nas do barwnego, acz brutalnego świata telewizji. Wraz z postaciami utworu odkrywamy mroczne strony współczesnej „rozrywki”. W dziele dramaturga możemy dostrzec liczne nawiązania do popkultury oraz konteksty filmowe. Odnajdujemy motywy ze znanych seriali (np. Black Mirror), teleturniejów i reality show (np. swojska Familiada w bardziej ekstremalnej odsłonie). Nie może oczywiście zabraknąć reklam – nieodłącznego elementu telewizji. To one poprzedzają kolejne wydarzenia i pozwalają odbiorcy jeszcze bardziej wczuć się w ten telewizyjny świat. 
Na zakończenie dnia odbył się spektakl Ślub Teatru im. Jana Kochanowskiego w Opolu i Teatru Współczesnego w Szczecinie w reżyserii cenionej Anny Augustynowicz. Mimo że ta koprodukcja nie odkrywa przed widzem nowych horyzontów, to należy oddać cześć reżyserce za jej zabawę tekstem Gombrowicza – wplata w ten sposób cząstkę własnej estetyki do tekstu szanowanego autora. Jednakże na szczególne brawa zasłużył swoją grą aktorską Grzegorz Falkowski, odtwórca roli Henryka. To właśnie on, korzystając z idealnie dobranych środków wyrazu artystycznego, opowiada tę historię od początku do końca, trzymając przez cały czas wysoki poziom. Warto również wspomnieć o Magdalenie Żak, która wcieliła się w rolę Manii – był to jej debiut aktorski i trzeba przyznać, iż odegrała swoją rolę dobrze, choć jeszcze długa droga przed nią. 
Dzień drugi Festiwalu Debiutantów dobiegł końca. Jednak dzisiaj czekają nas kolejne widowiska
i wrażenia – o godzinie 17:00 Ewelina płacze TR w Warszawie, a o 19:30 Kumernis, czyli o tym, jak świętej panience broda rosła Teatru Muzycznego im. Danuty Baduszkowej w Gdyni.


Bartosz Sobczak

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Tragedia Koriolanusa

            Wielokrotnie potwierdzono w teatrze i filmie, że teksty Szekspira są niewyczerpanym materiałem do odczytywania raz po raz na nowo. Jest tak głównie dzięki nieprzedawniającym się postawą bohaterów, uniwersalizmowi emocji i pragnień oraz poruszaniu tematów takich jak władza i jej mechanizmy, relacje rodzinne i wszelkiego rodzaju kryzysy powinności.             Koriolanus dokładnie taki jest. To tekst, można powiedzieć, z niezawodnym znakiem jakości, jaki stanowi nazwisko Szekspira. Oczywiście nie wolno zapominać o tym, że powstał czterysta lat temu i nie starczy go po prostu podać by przekazać to co zawiera.             Jakiego zatem Szekspira proponuje nam reżyserka Marta Streker? Nie wiem. Nie wie chyba żadna z osób, z którymi rozmawiałem po spektaklu. Być może wskazówką ma być tytuł pod jakim przedstawienie figuruje w programie festiwalu - Tragedia Koriolanusa . Rozdarcie głównego bohatera wcale nie góruje nad innymi wątkami, a kiedy w toku akcji, pod koniec, pozosta
Czytaj więcej

Moje ciało, mój wybór

Spektakl Żony stanu, dziwki rewolucji a może i uczone białogłowy to ciekawe zestawienie obecnej i XVIII-wiecznej sytuacji kobiet. Historyczne motywy przeplatają się ze współczesnymi. Przywoływane wypowiedzi polityków i świadectwa gwałconych kobiet szokują. Główna bohaterka - Théroigne de Méricourt, głosi hasła Czarnego Protestu. Walka o równouprawnienie i dostęp do edukacji łączy się z walką o swoje ciało. Analogie mnożą się i mnożą. Nie można zapominać o tym, że spektakl nie tylko przemawia w sprawie kobiet, lecz również w sprawie teatru. Głośne sprawy Teatru Polskiego w Bydgoszczy – autorów spektaklu, Teatru Starego w Krakowie, czy Teatru Polskiego we Wrocławiu odbijają się echem na scenie. Théroigne (w tej roli fenomenalna Sonia Roszczuk) wykrzykuje na koniec słowa, które mają skłonić nas do refleksji, choć pozornie skierowane do jej koleżanek na scenie: „Wierzycie, że teatr naprawdę może wszcząć jakąś rewolucję, choćby najmniejszego kalibru? Wierzycie, że to, co robicie, napraw
Czytaj więcej

Rozmowa

Joanna Jagodzińska-Kwiatkowska . Przed nami chyba najdłuższa i najbardziej emocjonująca rozmowa - mam na myśli to, że dotyczy najmocniejszych wydarzeń, które zaistniały podczas tego festiwalu. Mówię to z całą odpowiedzialnością. Zacznijmy od spektaklu bydgoskiego. Adam Kasprzak : Pierwszy spektakl, któremu udało się wyprowadzić ludzi z widowni przed budynek teatru. Niesamowity. Ze świetną inscenizacją debaty ideowej na podobieństwo debaty parlamentarnej. Dawid Zapolski: Spektakl o ochronie praw kobiet, z mocnym przekazem współbrzmiącym z aktualną polityką. Także o ochronie teatru przed destrukcją ze strony władz. Podobało mi się to, że publiczność została wręcz wciągnięta do akcji, mogła decydować, przyczyniła się do rozwoju zdarzeń.     Bartosz Sobczak : Powiedzmy też od razu, że był to spektakl – traktat o rewolucji. Rewolucji dokonywanej przez facetów, których działania znamionowała sprzeczność – głosili równość i demokrację, a przeciwników gilotynowali, patrz Robespierre, k
Czytaj więcej